Zoals vermeld in andere artikelen over deze stad, is de Romeinse liefde voor satire al eeuwen oud en bovendien uitvoerig gedocumenteerd. Maar wist je dat in combinatie met het grappige uiterlijk van een standbeeld, dit ertoe leidde dat een nabijgelegen straat een andere naam kreeg? Lees verder om te ontdekken welk standbeeld dit betreft en nóg meer interessante weetjes.

Babington’s: de Engelse theesalon

In 1893 besloten twee Engelse dames, Isabel Cargill en Anna Maria Babington, een tearoom te openen waar de obers thee en spijzen serveerden in traditionele Engelse kledij.

De winkel kreeg de naam Babington’s en werd al snel een trefpunt voor de Angelsaksen in de hoofdstad, maar ook voor veel Romeinse intellectuelen. Aanvankelijk opende de theewinkel zijn deuren in een nabijgelegen straat, maar na het succes werd hij verplaatst naar Piazza di Spagna 23, vlak naast de trappen.

Na de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog en daarna de komst van fast food te hebben overleefd, is Babington’s nog steeds een toeristische trekpleister en een instituut onder politieke en artistieke figuren.

Onder zijn beroemde klanten telt de tearoom Federico Fellini, Elizabeth Taylor en vele anderen. Bij de ingang is een plaquette aangebracht met een deel van het gedicht “Passerò da Piazza di Spagna” (Ik passeer de Piazza di Spagna) van Cesare Pavese.

De legende van de Barcaccia

Volgens het volksgeloof werd Bernini tot de bouw van de fontein geïnspireerd door een gebeurtenis die plaatsvond tijdens de kerstperiode van 1598. In die tijd werd Rome getroffen door een ongelooflijk sterke overstroming. Het schijnt dat, toen het overvloedige water van de Tiber rivier zich terugtrok, een vissersboot in het midden van het plein achterbleef, en een tijd lang niet kon worden verplaatst.

Dertig jaar later heeft de kunstenaar zijn beeldhouwwerk naar deze gebeurtenis gemodelleerd. Dit zou hem ertoe hebben gebracht de boot een platte bodem te geven, zoals die typisch worden gebruikt in rivierbakken voor het vervoer van goederen langs de Tiber.

Er wordt gezegd dat Pietro Bernini in werkelijkheid worstelde met het probleem van de lage waterdruk van de Acqua Vergine. Nadat hij een half gezonken boot in de rivier had gezien, besloot hij een fontein te beeldhouwen die een soortgelijk onderwerp voorstelde en zo het probleem van de lage waterdruk in dat deel van de stad op te lossen.

Via Condotti en mode

Dit is een bekende straat die loopt van Piazza di Spagna tot Largo Goldoni, beide in de wijk Campo Marzio. De naam is afgeleid van de leidingen (“condotte” in het Italiaans) die het water naar de Thermen van Agrippa (vlakbij het Pantheon) leidde.

Zoals eerder vermeld, is de omgeving van Piazza di Spagna zeer glamoureus en kun je er verschillende high-fashion winkels vinden zoals Prada, Ferragamo, Gucci, Beltrami, maar ook veel niet-Italiaanse merken.

In Via Borgognona, parallel aan Condotti, bevinden zich boutiques van andere merken zoals Fendi, Ferrè en Versace. De winkels van Valentino bevinden zich in Via Bocca di Leone en Via Mario de Fiori, terwijl Armani een winkel heeft aan de Via del Babuino, een straat die bekend staat om zijn kunstgalerijen, antiekwinkels en exclusieve meubelzaken.

Men kan zeker zeggen dat de mode heeft bijgedragen aan de reputatie van de Piazza en de omliggende gebieden. Er wordt zelfs gezegd dat het Bulgari was dat de restauratiewerken in 2015 financierde, na de vandalistische daden die verschillende monumenten op het plein aantastten, zoals in het vorige deel van dit artikel werd besproken.

Piazza di Spagna als filmdecor

Een andere vorm van kunst die ertoe bijdroeg dat het plein internationaal erkend en beroemd werd was de cinema. Veel regisseurs kozen de locatie als filmset voor hun werken met veel beroemde Hollywoodsterren.

Een daarvan was Roman Holiday (1953), waarin de acteurs Gregory Peck en Audrey Hepburn elkaar ontmoeten op het plein.

De film, geregisseerd door William Wyler, vertelt het verhaal van prinses Ann (Hepburn). Zij is lid van een koninklijke familie en reist om diplomatieke redenen van de ene hoofdstad naar de andere. Met de hulp van een journalist (Peck) besluit ze haar ambassade te ontvluchten en Rome te ontdekken. De film wordt beschouwd als de film die Hepburn beroemd heeft gemaakt.

Een andere opmerkelijke film die de Piazza als decor gebruikte, is de psychologische thriller The Talented Mr. Ripley van Anthony Minghella uit 1999, met Matt Damon en Gwyneth Paltrow als hoofdrolspelers.

De Zuil, de Pasquinata, en de Baviaan

Zoals eerder in dit artikel vermeld, staat de Zuil van de Onbevlekte Ontvangenis op een voetstuk waarop vier beelden zijn geplaatst. Een van deze stelt Mozes voor.

Het schijnt dat het beeld van de profeet een mond kreeg die in verhouding te klein was. De slechte uitvoering leidde onvermijdelijk tot een pasquinata (van Pasquino, de beroemdste onder de sprekende standbeelden van Rome).

Met de term pasquinata duiden we op de satirische gebaren van het Romeinse publiek, bedoeld om kritiek te leveren op de machthebbers en hun corruptie. Daartoe werden ’s nachts kranten met anonieme rijmpjes, waarin bekende publieke figuren belachelijk werden gemaakt, aan de nek van de standbeelden gehangen, om ’s morgens teruggevonden te worden.

In dit geval werd het standbeeld gevraagd te “spreken”. Maar vanwege zijn kleine mond antwoordt het standbeeld “Nee, dat kan ik niet”. Ook werd het beeld gevraagd te fluiten, waarop het antwoordt: “Ja, ik zal fluiten maar tegen de beeldhouwer die mij gemaakt heeft”.

In de straat die Piazza del Popolo met Piazza di Spagna verbindt, deel van het wegencomplex dat bekend staat als Trident, bevindt zich het Silenusbeeld. Dit is een mythologisch personage, half mens en half geit, hier afgebeeld in het midden van een kleine fontein. Na verloop van tijd werd ook dit beeld bekend als een van de sprekende standbeelden die de klachten van het publiek vertolkten.

Zijn uiterlijk was zo eigenaardig dat het volk het vergeleek met een baviaan. Hierdoor werd de straatnaam waar het beeld stond uiteindelijk veranderd van Via Paolina in Via del Babuino (Baviaanstraat).

De azaleatentoonstelling

Sinds 1951 vindt elk jaar in april een azaleatentoonstelling plaats op de 137 treden van het plein. Geen Romeinse lente is compleet zonder deze kleurrijke tentoonstelling op de Spaanse Trappen. Deze traditie is al bijna een eeuw oud en trekt jaar na jaar enorm veel bezoekers aan.

Normaal worden deze planten gehouden in de plantenkwekerij van San Sisto, waar ze worden verzorgd door lokale hoveniers. De planten behoren tot de soort Rhododendron Indicum, een soort azalea die niet in de handel verkrijgbaar is en bijzonder geschikt is voor het Romeinse klimaat.

Het spektakel omvat ongeveer 250 planten, van oudsher witte en lila. De witte zijn over het algemeen al in volle bloei, terwijl de lila (die zich onderaan de trappen bevinden), kort daarna zullen beginnen te bloeien. Dit is een van de meest schilderachtige en gewaardeerde stadsgezichten in Rome.

De Franse mis

In het vorige hoofdstuk werd de relatie tussen de kerk van Trinità dei Monti en de staat Frankrijk besproken. Er is echter een detail dat het vermelden waard is en dat de genoemde kerk met dit land verbindt.

Het heeft te maken met het feit dat de mis in het Frans wordt opgedragen, maar dat is niet alles. De kerk heeft namelijk twee klokkentorens met twee klokken, die de twee hoofdsteden Rome en Parijs voorstellen.

Antico Caffè Greco

Het is een van de elegantste cafés van de stad, opgericht in 1760. Het is het op één na oudste café dat tot op heden open is.

Het is te vinden aan de Via Condotti en het is altijd een ontmoetingsplaats geweest voor intellectuelen en kunstenaars. In de grote zaal, Omnibus genaamd, bevinden zich nog vele kunstvoorwerpen en werken die met deze figuren in verband worden gebracht.

Onder hen kunnen we María Zambrano noemen, de Spaanse filosoof, die een terugkerende klant van het café was.